१. ब्याजदर

• लघुवित्त संस्थाहरूले धेरैजसो अवस्थामा अत्यधिक ब्याजदर लगाउने गरेका छन्। ग्रामीण तथा निम्न आय भएका व्यक्तिहरूले ऋण तिर्न नसक्दा ऋणको चक्रव्यूहमा फस्ने जोखिम धेरै छ।

२. ऋणको ओभरलैप (Overlapping Loans)

• एउटै व्यक्तिले एकभन्दा बढी लघुवित्त संस्थाबाट ऋण लिने गरेका छन्, जसले गर्दा उनीहरूलाई ऋण तिर्न झनै कठिनाई हुने गरेको छ। यसले ग्राहकको अति-ऋणग्रस्तता (over-indebtedness) निम्त्याएको छ।

३. ऋण असुली प्रक्रियामा अनियमितता

• केही लघुवित्त संस्थाहरूले ग्राहकहरूबाट अत्यधिक दबाब र अमर्यादित तरिकाले ऋण असुली गर्ने गरेका घटनाहरू देखिएका छन्। यो समस्या ग्रामीण महिलाहरूलाई अझ बढी प्रभावित बनाएको छ।

४. ग्रामीण जनतामा वित्तीय साक्षरता अभाव

• लघुवित्तका ग्राहकहरू धेरैजसो वित्तीय साक्षरता र योजनाबद्ध बचतको महत्त्वबारे अनभिज्ञ हुन्छन्। यसले उनीहरूलाई अनावश्यक रूपमा ऋण लिने र व्यावसायिक योजना बनाउन नसक्ने अवस्थामा पुर्याएको छ।

५. पर्याप्त नियमनको अभाव

• नेपाल राष्ट्र बैंकको निर्देशनहरू पालना गर्नमा धेरै लघुवित्त संस्थाहरू असफल देखिएका छन्। नियमनकारी निकायहरूले प्रभावकारी अनुगमन गर्न नसक्दा अनियमितता बढेको छ।

६. सामाजिक दबाब र मानसिक तनाव

• ऋण तिर्न नसक्दा केही ग्राहकहरूमा सामाजिक दबाब र मानसिक तनाव अत्यधिक देखिएको छ, जसले गर्दा आत्महत्या जस्ता गम्भीर घटना पनि भएका छन्।

७. असमान पहुँच

• लघुवित्तको पहुँच सबै वर्ग र समुदायमा समान रूपमा पुगेको छैन। यो खासगरी सुदूर ग्रामीण र पिछडिएका समुदायहरूमा अझै प्रभावकारी हुन सकेको छैन।

८. सामूहिक जिम्मेवारीको दुरुपयोग

• समूहमा लिएका ऋणहरूमा व्यक्तिगत ऋण असुली गर्दा केही व्यक्तिले गैर-जिम्मेवार व्यवहार गर्ने र समूहका अन्य सदस्यहरूलाई आर्थिक बोझ थोपर्ने समस्या देखिएको छ।

समाधानका उपाय

• न्यायोचित ब्याजदर निर्धारण र पारदर्शिता।
• ऋण ओभरलैप रोक्न लघुवित्त संस्थाहरूबीच समन्वय।
• प्रभावकारी वित्तीय साक्षरता कार्यक्रम सञ्चालन।
• नियमित अनुगमन र कडा नियमनकारी नीतिको कार्यान्वयन।
• ऋण असुली प्रक्रियालाई मानवीय र मर्यादित बनाउने।

यी समस्याहरू समाधान गर्न उचित नीति तथा रणनीतिहरू लागू गर्न सके लघुवित्त क्षेत्रले ग्रामीण विकास र आर्थिक सशक्तीकरणमा अझ बढी भूमिका खेल्न सक्छ।